ADMIRALI MORNARICE KRALJEVINE SRBA, HRVATA I SLOVENACA / KRALJEVINE JUGOSLAVIJE

U Mornarici Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca / Kraljevine Jugoslavije uslovi za unapređenje u činove admirala bili su propisani "Zakonom o ustrojstvu Vojske i mornarice".

Po tom Zakonu, u čin kontraadmirala mogao je biti unapređen kapetan bojnog broda koji “ima više mornaričko obrazovanje, da je u činu kapetana bojnog broda uspešno komandovao većim ratnim brodovima ili odgovarajućim sastavima, kao i uspešno otpravljao poslove na položajima predviđenim Uredbom o formaciji Mornarice za čin kapetana bojnog broda, i da je prilikom ratnih vežbi, ili izradi - sastavljanju ili pri rešavanju zadataka, a u vremenu kad stvarno komanduju na moru, od komisije čiji je predsednik Komandant Mornarice ili načelnik Štaba Komande Mornarice ili načelnik Odeljenja Glavnog Đeneralštaba čina generalskog, ocenjen da zaslužuje unapređenje u čin kontraadmirala”.

U čin viceadmirala mogao je biti unapređen kontraadmiral koji "je po svom radu ocenjen za sposobnog za komandovanje flotom ili za vodstvo najvećih ustanova u Mornarici i da je prilikom kombinovanih ratnih vežbi, pri izradi - sastavljanju ili pri rešavanju zadataka, a u vremenu kad stvarno komanduje eskadrom, od komisije, čiji je predsednik Komandant Mornarice, a članovi: jedan pomoćnik načelnika Glavnog Đeneralštaba i jedan viceadmiral, koga Ministar Vojske i mornarice odredi, ocenjen da zaslužuje unapređenje u čin viceadmirala".

U čin admirala mogao je biti unapređen viceadmiral koji “ima najviše mornaričko zvanje i da je svojom spremom, uspešnim radom i dotadanjim komandovanjem dokazao da može uspešno komandovati i biti na čelu celokupne Mornarice”.

Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca / Jugoslavije imala je mali broj admirala, tako je na dan 6. aprila 1941. godine u njenom sastavu bilo svega tri admirala (jedan viceadmiral i dva kontraadmirala), a po formaciji je Mornarica trebalo da ima 10 admirala (jedan admiral, dva viceadmirala i sedam kontraadmirala). Interesantno je uočiti da ni jedan admiral nije bio na mestu koje je intervidovskog značaja, ni u Ministarstvu ni u Generalštabu. Međutim, formacija je u početku predviđala tri, potom sedam i na kraju deset admiralskih mesta, ali zbog stalnih sukoba među kadrovima i odlučujuće uloge kopnene vojske bilo je momenata kada je u sastavu bio samo jedan oficir sa činom admirala (od 1934. godine do 1. decembra 1937. godine bio je to samo viceadmiral Polić, i to dve trećine ovog vremena kao zastupnik komandanta Mornarice), a po formaciji je tada bilo devet admiralskih položaja.

Svi admirali Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca / Kraljevine Jugoslavije su bivši austrougarski pomorski oficiri[i], jer su oficiri školovani u Pomorskoj vojnoj akademiji dostigli na početku Drugog svetskog rata čin kapetana fregate, pa je na rang listi na dan 6. aprila 1941. godine prvi takav oficir bio tek 53-i po rangu u Mornarici Kraljevine Jugoslavije.

U Mornarici se nalazio i kontraadmiral ruske carske ratne mornarice Aleksandar Bubnov, koji je u činu kapetana bojnog broda bio nastavnik u Pomorskoj vojnoj akademiji.

 

ADMIRAL VILKERHAUZER Milana VIKTOR

Admiral Vilkerhauzer

Rođen je 25. novembra 1866. godine u Zagrebu. Izjasnio se kao pravoslavac. Nakon završene gimnazije u Zagrebu, stupio je u Pomorsku vojnu akademiju austrougarske mornarice u Rijeci 1881. godine.

U pomorskog kadeta prve klase proizveden je 20. decembra 1887. godine. Kao vojnopomorski oficir bio je ukrcan na raznim ratnim brodovima, postupno napredujući u činu. Godine 1900. nalazio se u Kini na ratnom brodu "Maria Therezia", gde je komandovao bataljonom mornaričke pešadije. Zatim je bio nastavnik u Akademiji, a potom je u Beču u Komandi mornarice. Kao štabni oficir bio je nastavnik na školskom brodu ”Kustoca”, a za vreme balkanske krize načelnik štaba Druge divizije.  Na početku Prvog svetskog rata 1914. godine, kao kapetan bojnog broda, bio je načelnik Prezidijalnog odeljenja austrougarske mornarice u Beču, da bi početkom 1918. godine bio postavljen za komandanta Dunavske flotile austrougarske mornarice. U čin kontraadmirala unapređen je 1. novembra 1917. godine, a po sopstvenoj molbi penzionisan je 1. oktobra 1918. godine zajedno sa još 20 admirala, koji su to zahtevali nezadovoljni što je za komandanta austrougarske mornarice postavljen kapetan fregate Horti, preskočivši svih njih dvadeset.

U Mornaricu Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca primljen je u Odeljenje za Mornaricu 22. jula 1919. godine sa činom kontraadmirala. Načelnik ovog odeljenja postao je 29. avgusta 1920. godine i bio sve do 26. oktobra 1929. godine. Od 18. oktobra 1920. bio je i predavač na Višoj školi Vojne akademije, gde je predavao ”Vojno minarstvo”. Dužnost komandanta Mornarice primio je 26. oktobra 1929. godine i obavljao sve do 7. aprila 1932. godine, kada je penzionisan. U čin viceadmirala unapređen je 11. aprila 1930. godine.

Unapređen je u čin poručnika fregate 1887. godine, poručnika bojnog broda 1895. godine, kapetana korvete 1907. godine, kapetana bojnog broda 1912. godine, kontraadmirala 9. septembra 1918. godine, viceadmirala 1919. godine i admirala 11. aprila 1930. godine.

Autor je studije o pomorskoj odbrani, objavio je i članak o svom viđenju flote, kao i niz drugih članaka, a autor je osam udžbenika iz "Vojnog minarstva"

Nosilac je više austrougarskih odlikovanja, a u Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca / Jugoslavije odlikovan je Ordenom Karađorđeve zvezde četvrtog i trećeg reda, Ordenom svetog Save prvog reda, Ordenom Belog orla četvrtog i trećeg reda itd. Od više inostranih odlikovanja, izdvaja se francuski Orden Legije časti.

Umro u Zemunu 14. decembra 1940. godine.

 

KONTRAADMIRAL VUKOVIĆ JANKO – PODKAPELSKI

KONTRAADMIRAL VUKOVIĆ

Rođen je u Jezeranima (Lika) 27. septembra 1871. godine. Po nacionalnosti je bio Hrvat. U austrougarskoj mornarici zvao se Janko Vuković de Podkapelski.

Stupio je u Mornaricu 1. jula 1889. godine nakon završetka Pomorske vojne akademije u Rijeci. Kao kadet na brodu “Fažana” plovio je skoro svim svetskim morima, a na korveti “Donau” je bio u Americi. Sa 28 godina bio je komandant torpiljarke. U Prvom svetskom ratu (1. septembra 1915. godine) unapređen je u čin kapetana bojnog broda, pa je kao komandant diviziona razarača(komandni brod “Čepel”), u prepadu na italijansku obalu (24. maja), zarobio i potopio razarač. Bio je komandant flotile razarača, zatim krstarice. Iste godine je bio postavljen za komandanta starijeg bojnog broda “Brandenburg”, a kasnije “Admiral Spaun” i bojnog broda “Viribus Unitis” (11. marta 1918. godine), komandnog broda austrougarske flote. Posle sloma Austrougarske, uz saglasnost Revolucionarnog veća mornara, Narodno veće u Zagrebu ga je 31. oktobra 1918. godine unapredilo u čin kontraadmirala i postavilo za komandanta flote.

Poginuo je sutradan u zoru, kada su italijanski pomorski diverzanti potopili u pulskoj luci admiralski bojni brod ”Viribus Unitis”. Admiral Vuković nije hteo da ga napusti, pa je potonuo zajedno sa svojim brodom.

To je prvi komandant jugoslovenske flote i prvi jugoslovenski admiral.

 

KONTRAADMIRAL VUČER  Ignacija FRANJO

KONTRAADMIRAL VUČER

Rođen je 13. januara 1875. godine u Kostanjevici na Dolenjskom. Po nacionalnosti je bio Slovenac. U austrougarskoj mornarici zvao se Franz Wutscher.

Završio je gimnaziju u Ljubljani i Pomorsku vojnu akademiju 1892. godine, kada je postao pomorski aspirant. Potom je završio torpedni i ronilački kurs.

U Prvom svetskom ratu je u štabu na  komandnom brodu “Kaiser Karl VI”, komandant razarača “Ulan”, potom broda “Herkules” na kome je dočekao kraj rata. Narodno veće ga je postavilo 1918. godine za načelnika Mornaričkog ureda u Ljubljani, potom je načelnik Evidentičnog ureda mornarice u Ljubljani do 1. novembra 1919. godine, komandant Pomorskog arsenala do 16. septembra 1923. godine, komandant Treće pomorske obalske komande  do 13. novembra 1925. godine i komandant Prve pomorske obalske komande do 28. novembra 1925. godine. Penzionisan je 31. decembra 1925. godine. Ponovo je aktiviran kao komandant Pomorske obalske komande. Penzionisan je 31. decembra 1931. godine.

Unapređen je u čin poručnika korvete 1896. godine, poručnika bojnog broda 1905. godine, kapetana korvete 1919. godine, kapetana bojnog broda 1921. godine i kontraadmirala 17. decembra 1930. godine.

U vreme Drugog svestkog rata bio je penzioner, a u njegovoj kući u s. Drče bio je punkt Narodnooslobodilačkog pokreta.

Umro 22. maja 1956. godine u s. Drča, Šentjernej.

 

KONTRAADMIRAL DOMAINKO Đure EMIL

KONTRAADMIRAL DOMAINKO

Rođen je 21. juna 1889. godine. Po nacionalnosti je bio Hrvat.

Stupio je u Pomorsku vojnu akademiju u Rijeci 1904. godine i završio školovanje 17. juna 1909. godine i stupio u mornaricu kao pomorski kadet. Ispit za pomorskog kadeta položio je 1911. godine, kao i ispit za pomorskog oficira iste godine. Završio je radio-telegrafski kurs i oficirski mornarički kurs 1914. godine

Po stupanju u Mornaricu Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca u činu poručnika bojnog broda prve klase i dodeljen je Dunavskoj flotili, gde je načelnik štaba Rečne plovidbe i oficir za vezu kod admirala Trubridža, potom je vršilac dužnosti direktora Rečne plovidbe do 30. septembra 1919. godine, na radu u delegaciji Kraljevske vlade kod Međusavezničke komisije do 2. avgusta 1923. godine, načelnik štaba Komande Rečne flotile do 29. avgusta 1923. godine, zastupnik komandanta Rečne flotile do 30. septembra 1923. godine, komandant monitora

"Vardar" do 20. novembra 1923. godine, načelnik štaba Komande Rečne flotile do 15. marta 1924. godine, član Komisije za prijem materijala u Marselju do 20. oktobra 1924. godine, referent za operativne poslove u Opštem odseku Odeljenja za Mornaricu 27. aprila 1925. godine, komandant minonosca "Labud" do 3. oktobra 1925. godine, referent za opšte poslove i minerstvo u Odelenju za Mornaricu do 14. juna 1926. godine, komandant monitora "Drava" do 31. avgusta 1926. godine, načelnik štaba Treće pomorske obalske komande do 23. januara 1931. godine, komandant Mašinske škole do 31. maja 1931. godine, komandant školske grupe minonosaca do 15. septembra 1931. godine, komandant Mašinske škole do 18. novembra 1931. godine, komandant Minerske komande do 22. maja 1934. godine, pomoćnik komandanta Boke Kotorske do 28. juna 1935. godine, komandant krstarice "Dalamacija" do 9. decembra 1935. godine, komandant Mornarske komande do 19. oktobra 1936. godine, komandant Rečne flotile do 16. aprila 1938. godine, komandant krstarice "Dalmacija" do 10. oktobra 1938. godine,  načelnik Mornaričkog odeljenja u Štabu Mornarice do 7. juna 1940. godine, načelnik Štaba Mornarice do 18. septembra 1940. godine, komandant Pomorske obalske komande Split do 31. decembra 1940. godine i komandant Flote do aprilskog rata 1941. godine.

Bio je na dvomesečnom stažu u rumunskoj mornarici 1936/37. godine,

U pomorskog kadeta je proizveden 1909. godine, pomorskog zastavnika 1911. godine, poručnika fregate 1912. godine, poručnika bojnog broda 1916. godine, kapetana korvete 1923. godine, kapetana fregate 1927. godine, kapetana bojnog broda 1933. godine, a u čin kontraadmirala unapređen je 6. septembra 1940. godine.

Odlikovan je Ordenom Belog orla petog reda (1920. godine), Ordenom svetog Save petog reda (1925. godine), Ordenom Belog orla četvrtog reda (1928. godine), Ordenom Jugoslovenske krune četvrtog reda (1930. godine) i Ordenom svetog Save trećeg reda (1939. godine).

 

KONTRAADMIRAL KOH Franje METOD CIRIL

Rođen je 4. septembra 1874. godine u Kranju. Po nacionalnosti je bio Slovenac. U austrougarskoj mornarici zvao se Method Koch.

Kao student Više tehničke škole u Gracu, stupio je u Vojnu školu pomorskih aspiranata u Puli koju je završio 1893. godine.

Nakon položenog oficirskog ispita proizveden je u čin pomorskog kadeta prve klase 21. aprila 1897. godine. U čin poručnika fregate proizveden je 1. maja 1898. godine, poručnika bojnog broda 1. maja 1905. godine, kapetana korvete 1. maja 1914. godine, a kapetan fregate postao je 1. maja 1918. godine. Kao oficir austrougarske mornarice završio je minerski, telegrafski i torpedni oficirski kurs. Redovno je napredovao i bio na raznim dužnostima u austrougarskoj mornarici prema činu. Kao kapetan korvete bio je komandant ratnih brodova “Velebit” i “Don Huan”, a 1917. godine i komandant mesta u Draču. U čin kapetana fregate unapređen je 1. maja 1918. godine, a već 3. novembra 1918. godine unapređen je u čin kontraadmirala odlukom Narodnog vijeća države Srba, Hrvata i Slovenaca, u čije ime je primio brodove austrougarske flote u Puli.

U Mornarici Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca bio je načelnik Odeljenja za Mornaricu Ministarstva vojnog i mornarice od 3. novembra 1918. do 29. avgusta 1920. godine(već nakon prijema flote u Puli potpisivao se kao komandant jugoslovenske mornarice, iako ona tada nije imala naziv) - zvanično je primljen ukazom od 28. maja 1919. godine. Smenjen je sa dužnosti načelnika Odeljenja za Mornaricu 29. avgusta 1920. godine, a zatim je bio na raspolaganju do 7.

KONTRAADMIRAL KOH

oktobra 1921. godine, da bi od 8. oktobra 1921. do 27. novembra 1925. godine bio komandant Prve pomorske obalske komande u Kraljevici, a od tada do penzionisanja komandant Treće pomorske obalske komande u Kumboru. Penzionisan je u činu kontraadmirala početkom aprila 1929. godine.

Objavio je više radova, između ostalih i "Prvo podizanje naše zastave" i "Rasulo austrougarske mornarice".

Unapređen je u čin kadeta 1892. godine, poručnika fregate 1898. godine, kapetana korvete 1914. godine, kapetana fregate 1918. godine i kontraadmirala 3. novembra 1918. godine.

Nosilac je sa sedam austrougarskih odlikovanja, a u Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca odlikovan je Ordenom Belog orla trećeg reda, Ordenom svetog Save prvog reda i Ordenom Karađorđeve zvezde četvrtog reda.

Posle penzionisanja živeo je u Puli gde mu je žena imala imanje. Neposredno pred Aprilski rat 1941. uhapsila ga je italijanska policija i proterala u Jugoslaviju. Za vreme okupacije živeo je u Beogradu, a u junu 1945. godine prešao je u Trst i umro u bedi 25. septembra 1952. godine.

 

KONTRAADMIRAL LUTEROTI Milana JULIJAN

KONTRAADMIRAL LUTEROTI

Rođen je 6. januara 1884. godine u Bjelovaru. U Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca izjasnio se kao evangelist i Jugosloven.

Po završetku gimnazije u Bjelovaru stupio je u austrougarsku Pomorsku vojnu akademiju u Rijeci 1898. godine. Школовање је зavršio 28. juna 1902. godine.

U pomorskog kadeta prve klase proizveden je 1. jula 1904. godine. Kao oficir austrougarske mornarice završio je artiljerijsku i minersku specijalizaciju 1911. godine i ronilački kurs 1907. godine.  U Prvom svetskom ratu bio je na službi u austrougarskoj mornarici na  bojnom brodu ”Viribus Unitis”  u činu poručnika bojnog broda  do 25. juna 1918. godine, a potom je nastavnik iz predmeta ”Pomorstvo i maritimne vežbe” u Školi za pomorske aspirante.

U Mornaricu Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca primljen je 23. maja 1919. godine u činuporučnika bojnog broda prve klase. Nakon kratkotrajne službe u Odeljenju za Mornaricu Ministarstva vojske i mornarice (do 1. novembra 1919. godine), do 30. juna 1922. godine je komandant Strojarske škole za Mornaricu,  a potom je komandant Kraljevskog broda "Kobac" do 5. septembra 1922. godine, komandant Maшinske шkole do 12. septembra 1923. godine, u Odeljenju za Mornaricu Ministarstva vojske i mornarice do  12. septembra 1923. godine (redovni profesor u Pomorskoj  vojnoj ahkademiji do 16. septembra 1927. godine, pored redovne dužnosti u Odeljenju za Mornaricu), pomoćnik komandanta Pomorske vojne akademije do 27. decembra 1929. godine, načelnik Inžinjersko - tehničkog odeljenja Komande mornarice do 18. aprila 1934. godine, vršilac dužnosti pomoćnika komandanta Pomorske obalske komande do 14. februara 1936. godine,  načelnik Štaba Komande Mornarice do 8. marta 1937. godine, zastupnik pomoćnika komandanta Mornarice do 26. septembra 1940. godine i zastupa komandanta Mornarice do aprilskog rata. U aprilskom ratu je komandant Štaba Komande Mornarice.

Unapređen je u čin kapetana korvete 1917. godine, kapetana fregate 1929. godine i kontraadmirala 1. decembra 1937. godine.

Odlikovan je Ordenom Belog orla petog i četvrtog reda, Ordenom svetog Save petog reda i Ordenom jugoslovenske krune trećeg i drugog reda. Od inostranih odlikovanja izdvaja se francuski Orden Legije časti.

Objavio je niz radova o Mornarici i četiri udžbenika "Vojno minartsvo". Bio je urednik "Mornaričkog glasnika".

Zbog stupanja u vojsku Nezavisne Države Hrvatske, Predsedništvo vlade Kraljevine Jugoslavije oduzelo mu je čin i proglasilo ga beguncem 16. januara 1942. godine.

Umro je 1946. godine.

 

KONTRAADMIRAL MARIAŠEVIĆ Pavao VLADIMIR (VLATKO)

KONTRAADMIRAL MARIAŠEVIĆ

Rođen je 19. juna 1886. godine u Zagrebu. Po nacionalnosti je bio Hrvat. Godine 1936.  promenio je ime u Vlatko.

Završio je gimnaziju u Osijeku i Pomorsku vojnu akademiju u Rijeci 1905. godine. Završio je Torpedni kurs 1910. godine.

U Prvom svetskom ratu je komandant Pomorskog odreda u Tjenčinu (Kina) do 26. septembra 1915. godine, komandant je Pomorskog odreda u Pekingu do 1. januara 1918. godine, a potom je interniran u Kini do  31. oktobra 1918. godine.

Posle rata je u Operacijskom odseku Odeljenja za mornaricu Ministarstva vojske i mornarice do 1. jula 1922. godine, komandant minonosca "Gavran" do  12. marta 1923. godine, šef Marinskog odeljenja Operativnog odeljenja Generalštaba do 30. maja 1927. godine, komandant grupe minonosaca do 16. septembra 1927. godine,  šef Opšteg odseka Odeljenja za Mornaricu Ministarstva vojske i mornarice do  27. decembra 1929. godine,  načelnik Operativnog odeljenja Komande Mornarice do 30. maja 1930. godine, vazduhoplovni i pomorski ataše u Francuskoj i Velikoj Britaniji do 1. marta 1932. godine,  predsednik Kontrolne komisije za Mornaricu u Glazgovu do 24. septembra 1932. godine, načelnik Operativnog odeljenja Komande mornarice do 18. aprila 1934. godine, komandant Pomorskog arsenala do 5. oktobra 1935. godine, vršilac dužnosti komandanta Eskadre do 14. februara 1936. godine, zastupnik komandanta Pomorske obalske komande do 26. septembra 1936. godine, vršilac dužnosti komandanta Pomorske obalske komande do 8. marta 1937. godine, načelnik štaba Komande Mornarice do  15. septembra 1938. godine i komandant Pomorske obalske komande do 17. aprila 1940. godine, kada je penzionisan.

Unapređen je u čin kapetana korvete 1920. godine, kapetana fregate 1924. godine, kapetana bojnog broda 1929. godine i u čin kontraadmirala 1. decembra 1937. godine.

Penzionisan je 17. aprila 1940. godine posle potapanja razarača ”Ljubljana”.

 

KONTRAADMIRAL PAVIĆ Armina ARMIN

KONTRAADMIRAL PAVIĆ

 

Rođen je 24. avgusta 1888. godine u Zagrebu. Po nacionalnosti je bio Hrvat. U austrougarskoj mornarici zadržao je svoje narodno ime i prezime.

Završio je gimnaziju u Zagrebu i Pomorsku vojnu akademiju u Rijeci 1907. godine.  Kao oficir završio je Torpedni kurs za oficire, 1914. godine, “Ecole Guerre Navale”  u Parizu i nakon toga pola godine bio na stažu u Francuskoj 1928. godine.

U Prvom svetskom ratu bio je komandant torpiljarki “66F”, “31”, “83F”, “Komet” i “66”  do 28. maja 1917. godine, a potom u Vojnom odeljenju Pomorske obalske komande u Šibeniku do 24. juna 1917. godine i komandant torpiljera ”12”, ”14” i ”47” do kraja rata.

Posle rata je u Odeljenju za mornaricu Ministarstva vojske i mornarice do 1. januara 1920. godine, u Hidrografskom uredu u Zagrebu do 12. oktobra 1922. godine, komandant minonosca "Sokol" do 29. januara 1923. godine, pomoćnik načelnika Đeneralštaba Komande Boke Kotorske do 21. maja 1923. godine, u Odeljenju za Mornaricu Ministarstva vojske i mornarice do  4. aprila 1925. godine, komandant monitora "Morava" do  1. decembra 1925. godine, načelnik Operativnog odeljenja Komande Mornarice do 8. juna 1927. godine, kamandant torpiljarke T-6 do 1. januara 1929. godine, u Operativnom odeljenju Komande Mornarice do 28. septembra 1929. godine, komandant divizije torpiljarki do 4. decembra 1940. godine, komandant krstarice "Dalmacije"  i načelnik Štaba Eskadre do 19. oktobra 1931. godine,  u Kontrolnoj komisiji za mornaricu u Glazgovu do 18. maja 1932. godine,  komandant razarača "Dubrovnik" do 3. novembra 1933. godine, komandant Mornarske komande do 18. aprila 1934. godine, načelnik Operativnog odelenja Komande Mornarice do 25. novembra 1937. godine (u oktobru 1934. godine komandovao razaračem "Dubrovnik" na putovanju kralja Aleksandra u Francusku), vršilac dužnosti pomoćnika komandanta Eskadre do 17. aprila 1940. godine i komandant Pomorske obalske komande do 19. jula 1940. godine.

Unapređen je u čin poručnika bojnog broda 1914. godine, kapetana korvete 1921. godine, kapetana fregate 1925. godine, kapetana bojnog broda 1931. godine i kontraadmirala 1. decembra 1939. godine.

Posle potapanja razarača "Ljubljana" je smenjen  i postavljen za komandanta Pomorske obalske komande, ali je po svojoj molbi penzionisan 19. jula 1940. godine. Za vreme Nezavisne Države Hrvatske  imao je status penzionera.

Objavio je više članaka, među kojima  "Razvitak i stanje modernih velikih i malih flota” i ”Više školovanje u mornarici".

 

VICEADMIRAL POLIĆ Ljudevita MARIJAN

Rođen je 5. maja 1876. godine u Koprivnici. Po nacionalnosti je bio Hrvat. U austrougarskoj mornarici zadržao je svoje ime i prezime, a u Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca izjasnio se kao rimokatolik i Jugosloven.

Po završetku gimnazije u Zagrebu, stupio je u austrougarsku Vojnu školu pomorskih aspiranata u Puli, koju je završio 1894. godine.

Nakon položenog oficirskog ispita proizveden je u čin pomorskog kadeta prve klase 26. decembra 1897. godine. Kao oficir austrougarske mornarice završio je oficirski Torpedni kurs. Postupno je napredovao u činovima i 1. novembra 1915. godine je dobio čin kapetana korvete, a čin kapetana fregate  1. novembra 1918. godine. Bio je na brodu “Zrinjski” do 14. decembra 1917. godine, rezervni komandant razarača Prve torpedne divizije do 31. decembra 1917. godine i komandant razarača “Varaždin”, “Tatra” i “Orjen” do kraja rata.

VICEADMIRAL POLIĆ

U Mornaricu Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca primljen je u Odeljenje za mornaricu Ministarstva vojske i mornarice 17. juna 1919. godine u činu kapetana fregate. Načelnik štaba Pomorske obalske komande je do 25. juna 1922. godine. Penzionisan je kao kapetan bojnog broda 22. avgusta 1923. godine, a zatim ponovo vraćen u aktivnu službu 10. maja 1924. godine. Osim službovanja u Odeljenju za Mornaricu Ministarstva vojske i mornarice, bio je načelnik Štaba Treće pomorske obalske komande u Kumboru do 27. aprila 1926. godine, šef odseka Mornaričkog odeljenja Ministarstva vojske i mornarice do 26. oktobra 1926. Godine. Bio je prvi

komandant krstarice “Dalmacija” do 16. septembra 1927. godine , komandant  Komande stručnog oružja do 19. aprila 1929. godine, vršilac dužnosti komandanta i komandant Druge pomorske obalske komande Eskadre, a kao kontraadmiral i komandant Druge pomorske obalske komande od 23. marta 1934. do 12. marta 1936. godine obavljao je dužnost pomoćnika i ujedno zastupa komandanta Mornarice. Za vršioca dužnosti komandanta Mornarice postavljen je 13. marta 1936. godine i obavljao ju je do penzionisanja 17. aprila 1940. godine. Neposredan povod za njegovo penzionisanje bio je potapanje razarača ”Ljubljana” 24. januara 1940. godine, zbog čega je smenjen sa dužnosti.

Unapređen je u čin kapetana bojnog broda 1921. godine, kontraadmirala 17. decembra 1930. godine i viceadmirala 1935. godine.

Nosilac je više austrougarskih odlikovanja, a u Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca / Jugoslaviji odlikovan je Ordenom Belog orla petog reda, Ordenom svetog Save trećeg reda i Ordenom Jugoslovenske krune četvrtog, trećeg i drugog reda. Od inostranih odlikovanja izdvaja se francuski Orden Legije časti.

Objavio je više članaka o floti i pomorskom vazduhoplovstvu. Autor je elaborata o odbrani obale u kome zastupa stav o ofanzivnoj floti.

Zbog stupanja u vojsku Nezavisne Države Hrvatske, Predsedništvo vlade Kraljevine Jugoslavije oduzelo mu je čin i proglasilo ga beguncem 18. maja 1942. godine.

Umro je u Zagrebu 1958. godine.

 

ADMIRAL PRICA Maksima DRAGUTIN

ADMIRAL PRICA

Rođen 5. novembra 1867. godine u Sv. Jurju kod Senja. Po nacionalnosti je bio Srbin. U austrougarskoj mornarici zadržao je svoje srpsko ime i prezime.

Učio je građansku školu u Ogulinu i gimnaziju u Senju. Pomorski kadet druge klase postao je 30. juna 1885. godine u Pomorskoj vojnoj akademiji austrougarske mornarice u Rijeci. Penzionisan je po molbi, kao kontraadmiral austrijske mornarice, 1. maja 1918. godine.

Službovao je na svim vrstama ratnih brodova, od jedrenjaka do drednota, bio je u svim službama, u ratnim kao i vojno-diplomatskim misijama. Kao kapetan korvete bio je u štabu komandanta Eskadre u istočnoj Aziji (Kina). Za vreme rata 1914 - 1917. godine bio je načelnik štaba Lučkog admiraliteta u Puli, a 1917. godine komandant drednota “Princ Eugen”. Bio je na službi i u Pomorskoj obalskoj komandi u Trstu. U čin kapetana bojnog broda unapređen je 19. decembra 1912. godine, a u čin kontraadmirala 1. maja 1918. Godine. Međutim, ubrzo je penzionisan po molbi. Kraj rata dočekao je u Zagrebu.

Kad je počelo rasulo u austrougarskoj vojsci od udaraca na Solunskom frontu, Vlada Narodnog veća postavila je Pricu  za poverenika za Mornaricu. U toj ulozi on je spasao što se moglo spasiti od naše flote i stvorio temelj za formiranje naše Mornarice. Godine 1918, u decembru, dolazi u Beograd gde sa vojvodom Mišićem i ministrom Vojske izrađuje uredbu za našu Mornaricu. U

Mornaricu Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca primljen je 23. maja 1919. godine kao poverenik za Mornaricu vlade Narodnog veća Srba, Hrvata i Slovenaca. Potom ga vlada određuje da primi od admirala Trubridža sav zaplenjeni rečni plovni park. Radi eksploatacije tog parka, organizovao je Direkciju rečne plovidbe, u sastavu Ministarstva vojnog i mornarice, 1. jula 1919. godine, na čijem je čelu do jula 1922. godine. Potom je komandant Boke Kotorske.

Za vreme sklapanja ugovora o miru  uspeo je da sačuva veliki deo zaplenjenog plovnog parka.

Dvadeset prvog avgusta 1923. godine držao je na rukama tek rođenog prestolonaslednika Petra i istog dana unapređen je u čin viceadmirala, za ađutanta kralja Aleksandra postavljen je tog dana, kao i za komandanta Mornarice na kojoj dužnosti je bio sve do penzionisanja 18. oktobra 1929. godine. U čin admirala unapređen je 23. septembra 1929. godine, a 18. oktobra iste godine je penzionisan sa 60 godina penzionog staža, računajući  i ratni, i 63 godine života.

“Bio je veliki rodoljub, širokih sposobnosti i sjajnih manira”, kako piše Mladen St. Đuričić, “on nije samo najkrupnija nego i najsimpatičnija ličnost naše Mornarice. U njoj je, kao i među brodarima, bio veoma omiljen”.

Nosilac je više austrougarskih odlikovanja, a u Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca odlikovan je Ordenom Karađorđeve zvezde četvrtog i trećeg reda, Ordenom svetog Save trećeg i prvog reda i Ordenom Belog orla trećeg i drugog reda, kao i drugim stranim odlikovanjima.

Umro je u Opatiji 14. juna 1960. godine.

 

KONTRAADMIRAL SALHER Petra RIKARD

KONTRAADMIRAL SALHER

Rođen je u Trstu 20. juna 1975. godine. Po nacionalnosti je bio Slovenac. U austrougarskoj mornarici zvao se Richard Salcher.

Stupio je u ratnu mornaricu Austrougarske 15. septembra 1890. godine kao pitomac Pomorske vojne akademije, koju je završio 1. juna 1894. godine. Potom je na službi na brodovima “Donau”, “Sebenico”, “Habsburg” i ”Tegethoff” do 7. avgusta 1896. godine, a na službi u Lučkoj komandi, na brodovima “Nautilus” i “Habsburg” do 3. aprila 1897. godine. Položio je ispit za pomorskog oficira u Rijeci 14.aprila 1897. godine. Zatim je na brodovima “Habsburg”, “Pelikan” i “Triton” do 30. aprila 1898. godine, na službi u Opremnoj direkciji do 16. oktobra 1898. godine, u Lučkoj komandi do 15. januara 1899. godine, na brodu “Radetsky” do 18. septembra 1899. godine, na službi u Lučkoj komandi, na oficirskom artiljerijskom kursu

do 28. februara 1900. godine, na službi u Lučkoj komandi i Opremnoj direkciji do 24. maja 1900. godine, na brodovima “Elisabeth”,  “Radetsky” i “Franc Joseph” do 4. jula 1901. godine,  na službi u Lučkoj komandi do 24. maja 1900. godine, na brodu “Schnjarsenberg” do 18. jula 1901. godine, na brodovima “Wien” i “Car Karl VI” do 8. oktobra 1903. godine, na službi u Mornaričkoj komandi do 5. juna 1905. godine, na brodu “Tegethoff”  do 20. maja 1906. godine, u Lučkom admiralitetu do 24. avgusta 1906. godine, na brodu “Pelikan”, na školovanju u Visokoj školi u Beču do 30. septembra 1907. godine, na brodu “Erch. Ferdinand Max” do 15. septembra 1908. godine, na službi u Pomorskoj obalskoj komandi u Herceg Novom do 15. septembra 1910. godine.

U Prvom svetskom ratu bio je prvi oficir brodova “Car Karl VI”, “Tegethoff”, “Mars”, “Salamander”, “Aspern”,Herkules” i “Adria”  do 17. novembra 1915. godine, prvi oficir broda “Car Karl VI” do 31. marta 1917. godine, pomorski inspektor u Antivari do 4. oktobra 1917. godine, komandant broda “Satelit” do 15. aprila 1918. godine, komandant broda “Chamaleon” do 10. jula 1918. godine i komandant brodova “Satelit”,Chameleon” i  “Erzh. Rudolph” do 3. novembra 1918. godine, kada je stupio u Mornaricu Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.

Nakon stupanja u Mornaricu Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca nalazi se na Pomorskom tečaju u Sisku do 31. avgusta 1919. godine, komandant je broda, opremni direktor Pomorskog arsenala do 31. januara 1920. godine, komandant saobraćajne komande u Herceg Novom do 1. jula 1923. godine, pomoćnik komandanta Boke Kotorske do 16. januara 1924. godine, komandant Pomorskog arsenala do 31. jula 1927. godine, kamandant broda ”Hvar” do 24. juna 1928. godine, komandant Pomorskog arsenala  i komandant Treće pomorske obalske komande.

Proizveden je u čin pomorskog kadeta 1894. godine, unapređen je  u čin poručnika korvete 1897. godine, poručnika fregate 1898. godine, poručnika bojnog broda druge klase 1905. godine, poručnika bojnog broda prve klase 1907. godine, kapetana korvete 1914. godine, kapetana fregate 1918. godine, kapetana bojnog broda 1921. godine i kontraadmirala 17. decembra 1930. godine.

Odlikovan je sa šest austrougarskih odlikovanja, a u našoj mornarici Ordenom Belog orla petog reda (1922. godine), Ordenom svetog Save trećeg reda (1925. godine), Ordenom Belog orla četvrtog reda (1928. godine) i Ordenom Jugoslovenske krune (1930. godine).

 

VICEADMIRAL STANKOVIĆ Nikole NIKOLA

VICEADMIRAL STANKOVIĆ

Rođen je 3. aprila 1875. godine u Staparu kod Apatina. Po nacionalnosti je bio Srbin. U austrougarskoj mornarici zvao se Nikolaus Sztankovits v. Sztapar.

Završio je pučku školu i četiri razreda gimnazije u Subotici, a peti razred gimnazije u Segedinu.

Rođen je u Trstu 20. juna 1975. godine. Po nacionalnosti je bio Slovenac. U austrougarskoj mornarici zvao se Richard Salcher.

Rođen je u Trstu 20. juna 1975. godine. Po nacionalnosti je bio Slovenac. U austrougarskoj mornarici zvao se Richard Salcher.

Po završenoj gimnaziji stupio je u Pomorsku vojnu akademiju austrougarske mornarice u Rijeci i završio je 1893. godine. U pomorskog kadeta prve klase proizveden 20. decembra 1895. godine. Završio je Torpedni kurs u Puli 1899. godine i Veliki artiljerijski kurs u Puli 1905. godine.

Kao oficir austrougarske mornarice završio je torpedni i artiljerijski oficirski kurs. Bio je ukrcan na raznim ratnim brodovima postupno napredujući u činovima. Pored ostalih dužnosti, neko je vreme bio i krilni ađutant cara. U toku Prvog svetskog rata bio je prvi oficir na bojnim brodovima “Ercherceg Karl” i “Radecki”, komandant razarača “Satelit” i transportnog broda.

U Mornaricu Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca / Kraljevine Jugoslavije zvanično je primljen je 24. juna 1919. godine u činu kapetana fregate. Bio je načelnik štaba Treće pomorske obalske komande od 1. januara 1919. do 2. avgusta 1919. godine, na službi u Odeljenju mornarice do 30. marta 1920. godine, delegat Mornarice u Splitu do 4. marta 1921. godine, komandant Druge pomorske obalske komande do 14. juna 1923. godine, komandant Školske eskadre do 14. septembra 1923. godine, komandant Druge pomorske obalske komande do 31. decembra 1929. godine, pomoćnik komandanta Mornarice do 7. aprila 1932. godine i komandant Mornarice do 23. marta 1934. godine.

U čin pomorskog kadeta proizveden je 1. jula 1893. godine, a potom unapređen u čin poručnika korvete 20. decembra 1895. godine, poručnika fregate 1. novembra 1897. godine, poručnika bojnog broda 1. novembra 1904. godine, kapetana korvete 1. januara 1914. godine, kapetana fregate 1. novembra 1917. godine, kapetana bojnog broda 12. jula 1921. godine. U čin kontraadmirala unapređen je 17. decembra 1928. godine, a preveden u čin  viceadmirala 23. septembra 1929. godine.

Govorio je sedam jezika, bio je plodan pisac i držao niz predavanja. Autor je brojnih stručnih i popularnih članaka o ratnoj mornarici i pomorstvu uopšte, koje je objavljivao u ”Ratniku”, ”Mornaričkom glasniku” i ”Jadranskoj straži”. Objavio je i nekoliko članaka u stranim časopisima. Između ostalog napisao je i ”Vojnopsihološku studiju o Kohu”.

Nosilac je više austrougarskih odlikovanja, a u Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca / Kraljevini Jugoslaviji odlikovan je Ordenom Karađorđeve zvezde četvrtog reda (1922. godine), Ordenom svetog Save trećeg reda (1925. godine) i Ordenom Belog orla petog reda (1929. godine). Od inostranih izdvajaju  se Češki ratni krst 1919. godine i francuski Orden Legije časti.

Penzionisan je 6. marta 1934. godine.

 

KONTRAADMIRAL TIJANIĆ Tome TOMO

KONTRAADMIRAL TIJANIĆ

 

KONTRAADMIRAL ŠUŠTERŠIĆ VJEKOSLAV

Rođen je 16. septembra 1887. godine u Sušaku (Rijeka). Po nacionalnosti je bio Hrvat. On se, prema njegovom dosijeu, opredelio kao Jugosloven.

Završio je dva razreda gimnazije u Sušaku i dva razreda Nautičke škole u Bakru.

Pomorsku vojnu akademiju završio je  16. juna 1907. godine, a potom Kurs za pomorske kadete 1909. godine i Oficirski minerski i telegrafski kurs 1912. godine.

U toku Prvog svetskog rata je na ratnom brodu "Ercherceg Rudolf” kao minerski oficir, potom je u Izvidničkoj centrali u Herceg Novom (a od unapređenja u čin poručnika bojnog broda je telegrafski oficir) do 5. oktobra 1917. godine, upravnik Izvidničke centrale u Herceg Novom je do 22. aprila 1918. godine i na krstarici ”Helgoland” telegrafski referent Prve torpedne divizije i brodski telegrafski oficir do demobilizacije.

U Mornaricu Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca primljen je 6. juna 1919. godine u činu poručnika bojnog broda prve klase. Potom je načelnik Štaba Mornaričke komande u Tivtu do 26. avgusta 1919. godine, komandant Strojarske škole do 5. oktobra 1919. godine, ađutant u Pomorskom arsenalu u Tivtu do 19. januara 1920. godine, komandir Bežične stanice Grič u Zagrebu do 28. februara 1921. godine, na službi u Odeljenju za Mornaricu do 20. oktobra 1921. godine, ađutant načelnika Odeljenja za Mornaricu do 8. marta 1922. godine, na službi u Hidrografskom uredu Mornarice i nastavnik u Tehničkoj visokoj školi u Zagrebu do 30. juna 1923. godine, pomoćnik komandanta odreda u Mornaričkoj komandi do 30. aprila 1924. godine, komandant broda ”Kobac” do 19. septembra 1924. godine, komandant Mornaričke izvidničke komande do 7. maja 1925. godine, komandant broda "Galeb" do 25. septembra 1930. godine, komandant Brodarske podoficirske škole do 28. oktobra 1931. godine, pomoćnik i šef odeljenja u Pomorskom arsenalu do 11. jula 1932. godine, komandant broda "Zmaj" do 25. oktobra 1933. godine, komandant Mornaričke izvidničke komande do 28. aprila 1934. godine, vršilac dužnosti komandanta Eskadre do 22. oktobra 1935. godine, upravnik Pomorske vojne akademije do 9. oktobra 1938. godine, načelnik Štaba Mornarice do 4. aprila 1940. godine, vršilac dužnosti komandanta Flote do 12. februara 1941. godine  i komandant Pomorske obalske komande do proglašenja Nezavisne Države Hrvatske.

Proizveden je u čin pomorskog kadeta 16. juna 1907. godine, a potom unapređen u čin pomorskog zastavnika 1. jula 1909. godine, poručnika fregate 1. novembra 1910. godine, poručnika bojnog broda 1. novembra 1914. godine, poručnika bojnog broda prve klase 1. novembra 1917. godine, kapetana korvete 15. novembra 1921. godine, kapetana fregate 17. decembra 1925. godine i kapetana bojnog broda 28. juna 1931. godine. U čin kontraadmirala unapređen je 1. decembra 1939. godine.

Odlikovan je Ordenom svetog Save petog reda (1925. godine), Ordenom Belog orla petog reda (1925. godine), Ordenom Jugoslovenske krune četvrtog reda(1930. godine) i Ordenom Jugoslovenske krune trećeg reda (1939. godine).

 

KONTRAADMIRAL CATINELI ARTUR

 U austrougarskoj mornarici bio je komandant broda Prve eskadre i komandant broda "Arpad”. Prvog novembra 1918. godine je primio Flotu (flotila krstarica i Treća divizija bojnih brodova). Kao komandant jugoslovenske flote u Boki je u činu kontraadmirala. Penzionisan 15. decembra 1921. godine.

U austrougarskoj ratnoj mornarici zvao se Alois Schusterschitz, a imao je čin kapetana bojnog broda s rangom od 17. jula 1914. godine. Bio je komandant broda “Arpad”. Njega je u ratnu mornaricu primilo Narodno veće, ali nema podataka ko ga je unapredio u čin kontraadmirala. Po tvrđenju njegove supruge u taj čin je unapređen 1918. godine, dok je još bio u austrougarskoj ratnoj mornarici, ali o tome nema podataka u Ratnom arhivu u Beču. On se kao član naše Vojne misije na svim dokumentima potpisivao kao kontraadmiral. Kada je razrešen dužnosti u Vojnoj misiji 1. maja 1920. godine, penzionisan je kao ”pređašnji kontraadmiral austrougarske ratne mornarice” 15. decembra 1921. godine.

 

Boško ANTIĆ
kontraadmiral u penziji

_________________________

[i] Svi oni su završili Pomorsku akademiju, u kojoj se školovanje plaćalo 1.600 zlatnih kruna za jednu godinu školovanja, a samo su retki pitomci dobivali stipendiju. Nakon završene Akademije pitomci su morali provesti 10 meseci ukrcanja na ratnim brodovima, pa su nakon toga postajali kadeti, zatim još 10 meseci na većim ratnim brodovima, pa su polagali ispit za pomorskog zastavnika. Nakon toga su morali biti ukrcani 10 meseci pa su polagali ispit i unapređivani u čin poručnika fregate. U čin poručnika korvete unapređivani su samo rezervni oficiri.

 

 

4 thoughts on “ADMIRALI MORNARICE KRALJEVINE SRBA, HRVATA I SLOVENACA / KRALJEVINE JUGOSLAVIJE”

  1. Tražim ime komandanta minonosca Kobac koji je u septembru 1928. prevezao tijelo Biskupa Josipa Marčelića iz Dubrovnika u Preko na Ugljanu. Hvala

    1. Tomislave, vrlo rado bih Vam pomogao, ali nemam taj podatak. Ako saznam javi’u Vam.

Ostavite odgovor

Vaša adresa e-pošte neće biti objavljena. Neophodna polja su označena *